Nowofundlandy mają mocną, silną budowę, są dobrze umięśnione a przy tym są pogodne i zrównoważone. Suczki osiągają wzrost około 66 cm, a psy 71 cm. Głowa powinna u tej rasy być masywna, o wyraźnie zaznaczonym stopie i krótkiej kufie, oczy – głęboko osadzone i stosunkowo małe. Uszy nowofundlandów są trójkątne, nieduże, mają zaokrąglone końce.
Ogon mają mocny i szeroki u podstawy, w spoczynku noszony nisko, nigdy nie powinien być zawinięty nad grzbietem. Szata powinna być obfita i wodoodporna, podszerstek gęsty i miękki, a włos okrywowy długi i prosty. Dopuszczalne umaszczenia to czarne, brązowe i czarno-białe.
Psy tej rasy są łagodne, pełne miłości do świata i rodziny. Dobrze ułożone nigdy nie powinny być agresywne. Są bardzo czułe wobec dzieci, obchodząc się z nimi nawet delikatniej, niż z własnymi szczeniakami, stają się niemal oczkiem w ich głowie. Są też sympatyczne wobec innych zwierząt. Są wiecznymi szczeniakami, nawet w średnim wieku potrafią nagle wskoczyć panu na kolana. Łatwo nasiąkają przyzwyczajeniami z czasów szczenięcych, przypominając sobie o nich czasem w nieoczekiwanych sytuacjach. Są bystre i pojęte, uczą się szybko przy dobrej motywacji, którą są nie tylko smakołyki, ale też zadowolenie pana. Wbrew pozorom nie wymagają dużego domu z ogrodem, nawet w mieszkaniu znajda sobie miejsce, by wygodnie się ułożyć.
Mimo swoich gabarytów nowofundlandy nie wymagają ogromnej ilości ruchu, wystarczą im 30 minutowe spacery, plus raz w tygodniu dłuższy marsz. Warto też od czasu do czasu pozwolić tym psom trochę popływać, co świetnie rozładowuje nadmiar energii. W żywieniu preferowane są wysokogatunkowe karmy gotowe, najlepiej wyspecjalizowane dla dużych 
psów np. Purina Pro Plan Dog Adult Large, czy Royal Canin Dog Giant Adult. Szczenięta powinny być dość chude i powoli przybierać na wadze. Dorosłe psy również nie powinny mieć nadwagi, która obciąża ich stawy. Nie są zbyt wymagające w pielęgnacji, nowofundlandy należy codziennie dokładnie wyszczotkować. Psy te kąpie się 3-4 razy do roku, zazwyczaj gdy zaczynają intensywniej pachnieć. Mają one tendencję do nadmiernego ślinienia się w trakcie podniecenia. Należy więc często myć i szczotkować ich żabocik.
Niufy żyją około 10-11 lat. Zdarzają im się różne schorzenia, przede wszystkim uważać trzeba na dysplazję stawów biodrowych, która może być nie tylko genetyczne, ale też związana z nadmierna masą psa. Oprócz tego nowofundlandy mają predyspozycję do ostrego rozszerzenia i skrętu żołądka. Poważnym problemem tej rasy są wrodzone choroby serca, w szczególności podzastawkowe zwężenie aorty. Dlatego szczenięta muszą być badane kardiologicznie w wieku 9 tygodni i ponownie – przed ukończeniem 12 miesięcy. Stosunkowo duży odsetek nowofundlandów miewa dziś cystynurię, czyli kamicę dróg moczowych. Oprócz tego psy tej rasy miewają czasem problemy z narządem wzroku, zdarza się im wrodzony postępujący zanik siatkówki, zaćma, wywinięcie i podwinięcie powiek, a nawet „cherry eye”. Rzadko zdarza się niewydolność tarczycy i choroba von Willebranda.
Żródła: Minikompedium - Psy, wydawnictwo Mozaika, Przyjaciel pies, numer 3, 2008 r.