Indie, Grecja, Egipt czy Dalmacja? Pochodzenie tych cętkowanych psów trudno dziś określić, a Międzynarodowa Federacja Kynologiczna za pochodzenie tej rasy uznaje Chorwację. Mowa o dalmatyńczykach, które pierwotnie były psami myśliwskimi. Na przestrzeni wieków ta rasa znajdowała liczne inne zastosowania, dziś jednak dalmatyńczyki są głównie psami do towarzystwa.
Cętkowani bohaterowie bajki Disneya nie nadają się jednak do każdego domu. Nie są co prawda wybredne jeżeli chodzi o jedzenie, można podawać im gotowe karmy dla psów dużych, np. firmy Royal Canin, czy Purina, to należy uważać, by psa nie przekarmić. Dalmatyńczyki są bowiem łakomczuchami. Sierść również nie przysparza większych problemów, wystarczy szczotkować cętkowanego pupila raz w tygodniu, kąpać gdy zachodzi taka potrzeba, uważać trzeba tylko na obroże i niektóre szampony, które mogą zabarwiać białą sierść. Psy tej rasy wymagają jednak dużo ruchu, są radosne i mają duży temperament. Nie nadają się dla małych dzieci, nie przepadają za natarczywością. Wymagają też pewnej ręki przy szkoleniu, choć są bardzo pojętne i mają doskonała pamięć. Mocno przywiązują się do właściciela, choć przeszkolone dobrze znoszą kilkugodzinny samotny pobyt. Można dalmatyńczyka przyzwyczaić do transportu w klatce, jednak długo pozostawiony bez opieki i znudzony może dać się we znaki.