Toyger to rasa dość młoda, nad którą wciąż trwają pracę w celu udoskonalenia jej. Powstała na przełomie lat 80. i 90. dwudziestego wieku. Prace nad nią rozpoczęła Judy Sugden: pewnego dnia zauważyła ona, że jeden z jej kotów ma na skroniach (miejscu zazwyczaj pozbawionym znaczeń) niewielkie punkty. Uznała, że może to być klucz do wyhodowania kota o pręgach okalających pyszczek, podobnie jak u tygrysa. Do pierwszej krzyżówki użyła ona kota domowego oraz bengalskiego, a w 1993 roku importowała z Kaszmiru (Indie) ulicznego kota, który między uszami miał kropki, zamiast zwyczajnych w tym miejscu znaczeń tabby. Głównym zamierzeniem Judy było stworzenie kieszonkowej repliki tygrysa, czyli
kota o mocnym, długim ciele, z wyraźnymi, pionowymi pręgami biegnącymi po bokach z góry na dół, oraz z pręgami okalającymi głowę. Oprócz tego pragnęła osiągnąć miłe usposobienie, by z takim tygrysem-zabawką przyjemnie się mieszkało. Na przestrzeni lat do hodowli użyto około 40 kotów domowych z różnych krajów. W 1993 roku podjęto proces zarejestrowania kotów toyger do TICA (The International Cat Association). Finalnie została ona uznana w 2000 roku, a w 2007 roku uzyskały status kotów wystawowych. Mimo rosnącej popularności rasa nie została jednak do dziś uznana przez FIFa.
Koty rasy toyger mają średniej wielkości głowę, lekko zaokrągloną, a ich podbródek jest silny i szeroki. Mają średniej wielkości oczy, o lekko migdałowym kształcie, preferowany jest dość głęboki i intensywny kolor. Uszy małe, okrągłe, dość szerokie w stosunku do głowy i nachylone 45 stopni w kierunku środka oka. Ich tułów jest dość długi, przez co w ruchy przypominają tygrysa, są przy tym dobrze umięśnione. Ogon bardo długi i gruby, o lekko zaokrąglonym zakończeniu. Pyszczek szeroki, nos długi i zaokrąglony, szyja długa i muskularna. Sierść tych kotów jest miękka i lśniąca, futro równomiernie krótkie, może go być więcej w okolicy szyi i podgardla. Umaszczeniem powinny przypominać tygrysa, pożądany kolor bazowy to barwa jasnej dyni z bardzo ciemnymi, prawie czarnymi pręgami. Generalnie kolor bazowy powinien być pomarańczowy, może być rozjaśniony prawie aż do barwy białej. Pręgi powinny biec pionowo i nieregularnie. Powinny znajdować się na tułowiu, ale brzuch i 
wnętrza kończyn również powinny mieć oznaczenia. Paski na szyi, ogonie oraz nogach powinny tworzyć pierścienie, łapy oraz końcówka ogona powinny być utrzymane w ciemnej barwie. Ważne są też ciemne obwódki wokół oczu oraz podobne zabarwienie warg. Toyger powinien osiągać wagę około 4,5-7 kilogramów samiec oraz 3,5-4,5 kilogramów samica.
Toyger jest z natury przyjacielski, inteligentny i spokojny, choć skory do zabawy. Uwielbia uczyć się nowych sztuczek i z powodzenie można nauczyć go aportować, podawać łapę, siadać czy przybiegać na zawołanie. Uwielbiają bawić się zabawkami, więc nie może ich zabraknąć w domu, ważny jest też solidny drapak, po którym toyger będzie mógł się wspinać ostrząc swoje pazury. Koty te nie przejawiają agresji wobec innych zwierząt i spokojnie mogą mieszkać w domu nawet z psem. Szybko oswajają się też ze swoim właścicielem od którego oczekują sporo uwagi i jeszcze więcej uczucia. Toyger świetnie nadaje się też do domów w których są dzieci, nie wykazuję bowiem wobec nich agresji i chętnie się z nimi bawią. W odróżnieniu od większości kotów, nie boją się wody i potrafią nawet wskoczyć do wanny. Świetnie czują się na łonie przyrody ale równie dobrze będą czuć się w dużym mieszkaniu. Nie znoszą jednak zmian i podróży, dość mocno przywiązują się do miejsc i ludzi, dlatego źle znoszą przemeblowania i przeprowadzki. Z tego powodu nie można też zbyt długo zostawiać ich samych w domu. Koty te nie wymagają specjalnej pielęgnacji, wystarczy przeczesać je raz na tydzień. Są dość odporne i cieszą się dobrym zdrowiem, żyją średnio około 12 lat. Czasem mogą pojawiać się u nich jednak problemy z pęcherzem, bardzo rzadko może też pojawiać się tzw. kardiomiopatia przerostowa, czyli schorzenie serca.
Opracowano na podstawie wikipedii, strony www.koty.pl oraz artykułu Toyger, "ZooBranża", nr 9, 2016 r.